วันอังคารที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ปัตติทานคาถา (บทสวดทำวัตรเช้า)




ปัตติทานคาถา
(นำ) หันทะ มะยัง ปัตติทานะคาถาโย ภะณามะ เส.

(รับ) ยา เทวตา สันติวิหาระวาสินี,เทวดาเหล่าใด ที่อยู่ในอาราม,
ถูเป ฆะเร โพธิฆะเร ตะหิง ตะหิง,อยู่ในวิหาร เขตโพธิสถาน และเรือนสถูป, ตลอด ณ ที่แห่งนั้น,
ตา ธัมมะทาเนนะ ภะวันตุ ปูชิตา,เราทั้งหลาย ได้ให้การบูชาแล้วโดยธรรม, ในหมู่แห่งเทพเหล่านั้น
โสตถิง กะโรนเตธะ วิหาระมัณฑะเล,ขอจงกระทำความปลอดภัยให้เกิดมีในเขตแห่งอารามนี้ด้วย,

เถรา จะ มัชฌา นะวะกา จะ ภิกขะโว
ขอเหล่าภิกษุทั้งหลาย, ทั้งที่เป็นพระเถระ พระบวชใหม่, พระผู้บวชมานาน พอปานกลาง
สารามิกา ทานะปะตี อุปาสะกา
พร้อมทั้งเหล่าอุบาสก อุบาสิกาผู้ให้ทานทั้งหลาย, ตลอดทั้งบุคคลผู้ประพฤติธรรมที่อาศัยอยู่ในอารามทั้งหมดนี้ด้วย
คามา จะ เทสา นิคะมา จะ อิสสะรา
ขอความสุขจงเกิดมี, แก่มวลมนุษย์และสรรพสัตว์ทั้งหลาย,ที่มีชีวิตอยู่ทุกแว่นแคว้น แดนบ้านและตำบล

สัปปาณะภูตา สุขิตา ภวันตุ เต,ขอให้จอมชนผู้เป็นใหญ่, ในชุมชนทั้งหลายจงมีความสุขเถิด,
ชะลาพุชา เยปิ จะ อัณฑะสัมภะวา,อนึ่งสัตว์เหล่าใดที่เกิดในครรภ์, เกิดในไข่, เกิดในเมือกไคล,
สังเสทะชาตา อะถะโวปะปาติกา,และเกิดผุดขึ้นด้วยแรงแห่งกรรม,
นิยยานิกัง ธัมมะวะรัง ปะฏิจจะ เต,ขอสัตว์เหล่านั้นทั้งหมด, จงได้อาศัยธรรมอันประเสริฐ,

สัพเพปิ ทุกขัสสะ กะโรนตุ สังขะยัง
เป็นเครื่องนำตนออกจากทุกข์,จงกระทำความสิ้นทุกข์ให้เกิดแก่ตนเถิด

ฐาตุ จิรัง สะตัง ธัมโม,ขอพระธรรม ของสัตบุรุษ จงดำรงอยู่สิ้นกาลนาน,
ธัมมัทธะรา จะ ปุคคะลา,ขอบุคคลผู้ทรงไว้ซึ่งพระธรรม, จงมีอายุยืน,
สังโฆ โหตุ สะมัคโค วะ,ขอพระสงฆ์ จงเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน
อัตถายะ จะ หิตายะ จะ,เพื่อประโยชน์ และความสุขแก่สรรพสัตว์ทั้งหลาย,

อัมเห รักขะตุ สัทธัมโม สัพเพปิ ธัมมะจาริโน,
ขอพระสัทธรรมจงรักษาพวกเราผู้มีปกติประพฤติธรรมอยู่เป็นนิตย์เถิด,
วุฑฒิง สัมปาปุเณยยามะ, ธัมเม อะริยัปปะเวทิเต,
ขอเราทั้งหลาย พึงถึงพร้อมซึ่งความเจริญในธรรมที่พระอริยเจ้าประกาศไว้ดีแล้ว
ปะสันนา โหนตุ สัพเพปิ ปาณิโน พุทธะสาสะเน
ขอสรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จงเป็นผู้เลื่อมใสในพระพุทธศาสนา
สัมมา ธารัง ปะเวจฉันโต กาเล เทโว ปะวัสสะตุ
ขอฝนทั้งหลายจงหลั่งลงตกต้องตามฤดูกาล
วุฑฒิภาวายะ สัตตานัง สะมิทธัง เนตุ เมทะนิง
ขอฝนจงนำความสำเร็จมาสู่พื้นปฐพี เพื่อความเจริญแก่สัตว์ทั้งหลาย
มาตา ปิตา จะ อัต๎ระชัง นิจจัง รักขันติ ปุตตะกัง
มารดาและบิดา ย่อมรักษาบุตรที่เกิดในตนเป็นนิจ ฉันใด
เอวัง ธัมเมนะ ราชาโน ปะชัง รักขันตุ สัพพะทา
ขอพระราชาจงปกครองประชาชน โดยชอบธรรม ในกาลทุกเมื่อ ฉันนั้น เทอญ.
-----------------------

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น