กาลทานสุตตคาถา (กาเล ทะทันติฯ)

กาลทานสุตตคาถา

กาเล ทะทันติ สะปัญญา

วะทัญญู วีตะมัจฉะรา

ทายกเหล่าใดเป็นผู้มีปัญญา, รู้จักถ้อยคำพูดปราศจากความตระหนี่,

กาเลนะ ทินนัง อะริเยสุ	อุชุภูเตสุ ตาทิสุ,
วิปปะสันนะมะนา ตัสสะ	วิปุลา โหติ ทักขิณา,

มีใจเลื่อมใสแล้วในพระอริยเจ้าทั้งหลาย, ผู้มีปรกติเป็นผู้ซื่อตรงคงที่, ให้ทานในกาลถูกต้องตามสมัย, ทักษิณาทานของทายกเหล่านั้น, ย่อมมีผลอันไพบูลย์,

เย ตัตถะ อะนุโมทันติ

เวยยาวัจจัง กะโรนติ วา

ชนเหล่าใดอนุโมทนาหรือช่วยกระทำการขวนขวายในทานนั้น

นะ เตนะ ทักขิณา โอนา

เตปิ ปุญญัสสะ ภาคิโน

ทักษิณาทานของทายกเหล่านั้นก็มิได้บกพร่องไป, เพราะเหตุนั้น, ชนทั้งหลายเหล่านั้น ก็ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งบุญนั้นด้วย

ตัส๎มา ทะเท อัปปะฏิวานะจิตโต

ยัตถะ ทินนัง มะหัปผะลัง

เพราะเหตุนั้นแล, ท่านทั้งหลายควรเป็นผู้มีใจอันไม่ท้อถอย, เมื่อให้ทานในที่ใดๆ มีผลมาก, ก็ควรให้ทานในที่นั้นๆ เถิด

ปุญญานิ ปะระโลกัส๎มิง

ปะติฏฐา โหนติ ปาณินันติ

เพราะเหตุว่าบุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลาย, ทั้งในโลกนี้แลโลกหน้าสืบต่อไป.

-----------------------